چند قدم تا نقطه ..

یه حسی هست به اسم مقاومت که درونیه یعنی از داخل باعث میشه آدم مقاومت کنه در برابر همه چیز از دوست داشتن خودش تا دوست بقیه از توجه کردن به خودش تا توجه کردن به بقیه و الخ ..
یه جور عجیبیه این حس. مثلا میفهمی که داری در برابر یه خواسته درونیت مقاومت میکنی اونم از نوع منفی و بیهوده اش اما بازم مقاومت میکنی .. هیچ نیرو و خواسته ای قویتر از این مقاومت منفی درونت وجود نداره ..کم کم به حدی میرسی که ازش لذت میبری و بهش پر و بال میدی .. دیگه مقاومت کردن برات رضایت بخش میشه .. مقاومت در برابر بیدار شدن در برابر لاغر شدن در برابر دنبال خواسته هات دویدن در برابر پیشرفت کردن ...
نقطه رضایت از مقاومت نقطه پایان زندگیه .. ازینجا به بعد فقط حیات نباتی داری ..